Bir vakitler her bayram İslam dünyasına akıl verirdik
Bu bayram da durum farklı değildir, malum. Bir öncekinden kötüdür
Dini bayram vesilesiyle bu lüzumsuz özeleştiriyi yapmaya pek heves ederiz. Hoş, bu bahsi açmak için bayramları beklemeye de gerek yoktur; Filistin’den Afrika’ya, Suriye’den Doğu Türkistan’a kadar hemen her bölgede İslam halkları eziyet altındadır. Onlar eziyet altında hayat sürdükçe diğerleri de “Bu halden hiç mi utanmıyorsunuz?” sorusuna muhatap olmaya devam eder.
Bu bayram da durum farklı değildir, malum. Bir öncekinden kötüdür hatta. Sebebi de sır sayılmaz.
Filistin için edilmedi de Uygur Müslümanları için edildi mi? Orası daha kötü, daha acınası… Avrupa olmasa Uygur Türk/Müslümanları’ndan haber alınamayacak noktaya kadar geriledik. Ne Türkiye, ne de bir İslam ülkesi BM nezdinde hazırlanan kınama metinlerine Çin korkusundan imza atamadı. Avrupa ülkelerinin hazırladıkları karar tasarılarına destek bile veremediler. Dahası, birçok İslam ülkesi Çin’in isteğine boyun eğerek Doğu Türkistanlılar’ı “terörist” ilan eden kararları desteklediler. Türkiye ise, soydaşı olan bu topluluğun uğradığı zulüm ve yaşadığı asimilasyon için Çin’e tek kelime edebilmek şöyle dursun, Çin’i peşine takılıp bildirilere imza atan ülkelere de reaksiyon gösteremedi. Bir de Doğu Türkistanlılar’ın Tacikistan üzerinden Çin’e iadesi meselesi var ki; ne olduğunu bilen yok!
Sonuçta biz de İslam ülkesiyiz…
Bayramda İslam dünyasının dertlerini dökerken o bahise kolaylıkla giriyoruz artık. Birbirimizden farkımız yok aslında. Geriledikçe gerileyen demokrasimiz ve krizle yaşamaya alışmış ekonomimiz, kültür ve eğitimde diz çöken halimiz; en nihayet düştükçe düşen toplam kalitemizle o beğenmediğimiz İslam ülkeleri standartlarına doğru gerileyişimizi yazmak yazım. Bayramlarda artık oturduğumuz yerden İslam dünyasına akıl verme imtiyazımızı kaybettik. Hukuk, şeffaflık, eğitim hatta ifade özgürlüğü listelerine bakınca söylenecek lafımız kalmadı çünkü… Herhangi birinde iyi değiliz, birçoğunda iyi olan yerimizden bile isteye feragat ederek, otokrasiyi, içe kapanmayı, diplomasiden uzaklaşmayı ve küçümsediğimiz Ortadoğu usulü hamaseti tercih ettik.
Bir vakitler olduğu gibi, buradan o topraklara bakıp burun kıvırsak, akıl versek ya da sanki bir modelmişiz gibi kurumlansak kimin umurunda? Sözümüz kime tesir eder, etse ne fayda eder? Kendimize ediyor mu acaba? Bayramınız mübarek olsun.
MUSTAFA KARAALİOĞLU / KARAR