Şehit yakınlarına ve gazi olan yurttaşlara yönelik kapsamlı bir yasal düzenleme bulunmuyor. Zaman zaman yapılan düzenlemeler nedeniyle sürekli mağduriyet yaşayan şehit yakınları ve gaziler, Milli Savunma Bakanlığı, Aile, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı, Sağlık Bakanlığı ve yerel yönetimlerin “kendilerini ciddiye almalarını” istiyor.

19 Eylül Gaziler Günü dolayısıyla Cumhuriyet’i ziyaret eden gazilerin hemen hepsinin bir sorunu bulunuyor.

Gazilere yardımcı olan Cem İlker Bölükbaş, yaşanan sorunları Cumhuriyet’e şöyle anlattı:

- Değişik zamanlarda o kadar düzenleme yapıldı ki, çelişik durumlar sık sık yaşanmaya başlandı. Gaziler protez, ortez, tekerlekli sandalye ve havalı yatak ihtiyaçlarını ancak Gaziler Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Merkezi’nin vereceği rapora göre karşılıyor. Ancak gazilerin ulaşımı, barınması büyük sorun. Gazilerin bu tür ihtiyaçları halen 2012 kurları üzerinden hesaplanıyor, farklar gaziler tarafından karşılanıyor.

- Bakıma muhtaç ve sürekli yatan gazilerin yatakları pahalı. Yatak yaraları nedeniyle enfeksiyon kaparak yaşamını yitiren gaziler oldu. Eşdeğer ilaç normal hastalarda iş görürken, ağır travmatik durumdaki gazilerde etki etmiyor. Gaziler asıl ilacı para vererek alıyor.

- Yasada tersi belirtilmesine karşın şehit yakınları, gazilerden fark alınıyor. Otelcilik hizmeti ve kullanılan malzemeler için para isteniyor. 

-  Felçli gazilerden çocuk sahibi olmak isteyenlere tüp bebek hakkı üç kere kullandırılıyor. Bu hak artırılmalı.

- Çene yaralanması geçiren gazilere 8 diş yaptırma hakkı veriliyor. Bu tür yaralanmalara normal diş tedavisi gibi yaklaşılması sorunu büyütüyor. 

Gaziler yaşadıklarına ilişkin  Cumhuriyet’e şunları anlattı:

MERSİN’DE ÖRNEK UYGULAMA

Gazi Cengiz Sevinç, Mersin Büyükşehir Belediyesi Şehit Aileleri ve Gazi Hizmetleri Müdürlüğü yapıyor. Sevinç, “Belediye olarak bütün imkânlarımızı seferber ediyoruz. Şehit yakınlarımızın, gazilerimizin sürekli yanındayız. Aileleri ziyaret ettiğimizde, ‘Yanımıza ilk kez devlet geldi’ diyenler oluyor. Şehit aileleri ve gazilere yönelik daha bilinçli ve hassas olunmalı” diyor.

Bakıma muhtaç gazi Serdar Çelensu ise, “15 Temmuz’da aceleyle yasa çıkarıp, yaralanan arkadaşlarımıza gazi kartı verdiler. Biz 20 sene bekledik. Bize vazife malulü, adi malul yakını gibi kartlar verdiler. Ben ölürsem eşime çocuğuma maaşımın yüzde 65-70’i veriliyor. Ben geride bırakacaklarımın kaygısını çekiyorum...” diyor. 

Gazi Umut Biçer de 6. derceden yaralı, yasalardaki kargaşadan yakınıyor. Biçer, “Bir aracı hareket ettiremediğim için engellilere tanınan haktan yararlanıyorum. Arkadaşımın iç organlarının yarısı yok, ona bu hakkı vermiyorlar” diyerek ayrımcılağa vurgu yapıyor. 

İzzet Ertunç’un iki bacağını da dizlerinden aşağı kaybetmiş. Pirim gün sayısı artırılmadan önce emekli maaşı alabiliyormuş. 10 aydır alamıyor. Engellilerin yasal değişiklikte hakları korunmuş, gaziler unutulmuş. Pirim gün sayısını doldurması için çalışması gerekiyor. Vazife malulü aylığı ile yaşamaya çalışıyor. Ertunç, “Diğer mağduriyetleri çözdüler. Ancak biz 10-15 kişiyiz en fazla, bizim durumumuzu çözemediler. Aile Bakanlığı’na gittik, Şehit Yakınları ve Gaziler Genel Müdürlüğünde bize, ‘Sizi unutmuşuz’ dediler” diyor.

CUMHURİYET