Sarıkamış Şehitleri bize gönül koyuyorlar mı acaba?

Buzdan orduların komutanı Enver Paşa ve Sarıkamış Şehitleri...

Editor

Ocak 6, 2020 - 17:18 Updated: Mayıs 9, 2021 - 23:29

Sarıkamış Şehitleri bize gönül koyuyorlar mı acaba?

Sarıkamış Şehitleri bize gönül koyuyorlar mı acaba?

Tarihimiz başarılarla dolu olduğu kadar acılarla da örgülü. Bundan 105 yıl önce Rus işgali durdurmak için savaşan askerlerimiz talihsiz bir şekilde şehit olmuşlardı. (22 Aralık 1914 – 4 Ocak 1915 )

Sarıkamış şehitlerinin sayısı 90 bin veya 30 bin.

Ne önemli var?

Osmanlı İmparatorluğu’nun yıkılışını hızlandıran bir süreç.

Rus ordusundan üstün bir askeri güce sahipken, kanlı canlı askerleri buzdan orduya dönüştüren bir süreç.

Aradan 105 yıl geçti.

Ruslarla dost ve müttefik olduk.

Rus kızlarını gelin olarak evimize getirip baş köşeye oturttuk.

Sarıkamış şehitlerini anma yürüyüşüne katılanlarla birlikte yürüyen şehitlerin ruhları, bu manzaradan mutlu olurken, Ruslarla dostluğumuz için bize gönül koyuyorlar mı acaba?

Sarıkamış Harekatı’nın komutanı Enver Paşa’nın ruhu inciniyor mudur?

Bilmiyoruz.

Tarifsiz duygular içindeyiz.

Enver Paşa’nın duygulandıran vasiyeti:

“Planım, Ruslara, hemen iki misli faik iki Kolordu ile arkalarına düşerek ricata mecbur etmek ve bu suretle XI. Kolordu ve Süvari Fırkasıyla takibolunan düşmanı karşılayıp, tamamıyla mahvetmekti. IX. Ve X. Kolordu ve Süvari Fırkasını bekliyorum. Gelir de yetişirse, düşmanı bozacağım. Fakat gelmeden düşman zayıflamış kıtaatımıza taarruz eder ve taarruzda muvaffak olursa o vakit Ordu mahvolmuş demektir. Şimdiye kadar asker ve zabitler hiç kusursuz harbettiler. Her manevrayı yaptılar. Eğer Allah da yardım ederse, muvaffakiyet katidir. Eğer muvaffak olmazsam, son neferimle beraber öleceğim. Bu halde vasiyetim: Ben vazifemi yaptığımı sanıyorum ve öyle ölüyorum.

Yaşasın dinim, vatanım, Padişahım. Eğer geride kalanlarıma yardım etmek isterseniz, refikam! Sultan Efendi hazretlerinin muhassısatı kafi değildir. Kendisinin müreffehen yaşaması için hiç olmazsa, Başkumandanlık muhassısatımın kendi muhassısatına zammı ve ebeveynimin temini refahı ile, rahmeti ilahiyeye mazhariyetim için birkaç hayır yapılmasını rica eder ve tealisine çalışmaktan başka bir maksat beslemediğim din ve milletimin tealisine dua eder, tanıyanlara selam ederim. Yaşasın Müslümanlık ve Osmanlılık ve Osmanlıların Padişahı Sultan Mehmet Han!”

“Servet namına bir şeyim yoktur. Mamafih ne varsa, Refikam Sultan Efendi hazretlerine bırakıyorum.”

Orta Asya’nın Pamir eteklerinde Çegan tepesinde vurularak öldürüldüğünde 42 yaşında yenik ve yalnız bir adamdı.

Ruhu şad olsun...